Marloes: ‘Hier kan ik doen waar ik goed in ben.’

Koffiedrinken met haar beste vriendin in het restaurant. Breien en houtbranden in een van de ateliers. Marloes (40) gaat met plezier naar de dagbesteding in het multifunctionele complex Hart van Vathorst. ‘Breien vind ik het leukst. Tekenen zit niet in mijn vingers.’

De dagbesteding in Hart van Vathorst begint ’s morgens om half tien. Maar Marloes is er meestal al om negen uur. Dan heeft ze nog tijd om koffie te drinken in het restaurant met haar beste vriendin Brendy. ‘Brendy woont naast me’ vertelt ze. ‘Maar we ontmoeten elkaar hier. Ook omdat zij lopend naar de dagbesteding gaat en ik met de scooter kom.’

Hart van Vathorst is een unieke plek in de Amersfoortse wijk Vathorst. Naast dagbesteding en het restaurant zijn er twee zorginstellingen, een kerk en een kindercentrum in het pand gevestigd. Het restaurant is een aangename plek vol met planten, knusse zitjes en sfeervolle lampjes. Bovendien worden er spullen uit de dagbesteding verkocht, zoals kussens, sjaals en bewerkt hout. Buiten coronatijd zijn er ook veel buurtbewoners te vinden.

Na de koffie scheiden de wegen van Marloes en Brendy zich weer. Brendy gaat tekenen en schilderen in Atelier 1. Marloes vindt daar niks aan. Ze heeft het wel eens geprobeerd maar was er snel klaar mee. ‘Dat zit gewoon niet in mijn vingers.’ Marloes maakt kaarsen en brandt teksten in hout in de twee andere ateliers. Maar haar favoriete bezigheid is (sjaals) breien. Waarom vindt ze breien zo leuk? ‘Misschien omdat ik dat goed kan?’ bedenkt ze. ‘Het is fijn om te doen waar je goed in bent. Maar misschien is een kussen maken wel mijn volgende stap.’

Marloes komt graag op de dagbesteding van Hart van Vathorst. Het is er gezellig, er worden goede grappen gemaakt en de begeleiders zijn prettig. Ze komt er al jaren. Onlangs was ze er een paar maanden tussenuit om wat anders te proberen. ‘Ik was even verkeersregelaar. Dat was op zich wel leuk maar ook een beetje gedoe. Ik kom liever hier.’

In Hart voor Vathorst wonen ook ouderen met dementie en mensen met beperkingen. Marloes woont een eindje verderop in de wijk. Sinds drie jaar heeft ze een eigen appartement. Er is begeleiding als ze die nodig heeft. Maar verder doet ze zoveel mogelijk zelf. ‘Voorheen woonde ik in een woongroep met zeven mensen in Soest. Ik had alleen een eigen kamer. Dat was niks voor mij. Ik vind het fijn om op mezelf te wonen, mijn eigen boodschappen te doen en zelf te koken.’