Amanda: ‘Naar mijn werk gaan, is nu supermakkelijk!’

Amanda (23) werkt al vijf jaar in Hart van Vathorst. Het beviel haar zo goed dat ze er ook is gaan wonen. ‘Het is gezellig hier. Ik ben graag onder de mensen.’

‘Wilt u nog iets drinken? Is alles naar wens?’ Amanda houdt haar gasten goed in het oog. Een paar dagdelen per week werkt ze in het restaurant van Hart van Vathorst. Een aangename plek, de ruimte staat vol met planten. En er zijn veel knusse zitjes met sfeervolle lampjes. Buurtbewoners weten de plek te vinden.

Amanda rolt geduldig met haar rolstoel van tafeltje naar tafeltje. Ze helpt in de bakkerij, ze bakt taarten en koeken. Maar bestellingen opnemen en bedienen, vindt ze het allerleukste. ‘Ik ben graag onder de mensen’ vertelt ze enthousiast. ‘Ik houd ervan om een praatje te maken met klanten.’

Hart van Vathorst is een uniek gebouw dat midden in de gelijknamige, levendige Amersfoortse wijk staat. In het pand zijn, naast een restaurant, onder meer twee zorginstellingen met woonfunctie, een kerk en een kindercentrum gevestigd. Ook is er dagbesteding in het pand. In de drie ateliers worden verschillende activiteiten verricht. Zoals kaarsen maken, tekenen, schilderen en hout bewerken. Amanda maakt kussens die in de winkel van het restaurant worden verkocht. Ze wijst naar enkele zwarte exemplaren die in het rek liggen. ‘Die zijn van mij. Onlangs zijn er twee verkocht.’

Amanda werkt al vijf jaar in Hart van Vathorst. Drie jaar geleden besloot ze om er ook te gaan wonen. Ze woont nu in een van de zorgappartementen voor mensen met een verstandelijke beperking. Voorheen woonde ze nog bij haar ouders. ‘De begeleiders zijn aardig, de mensen die hier komen zijn leuk. Ik heb tegen mijn ouders gezegd: ‘Ik werk hier al. Ik wil hier ook graag wonen’, legt ze uit.
Het was een goede keus, het bevalt haar goed. Ze heeft een appartement met een eigen douche en toilet. Op de afdeling is een gezamenlijke huiskamer waar ze met de zes mensen van haar groep onder meer eet en tv kijkt. ‘Ik kan goed opschieten met de andere bewoners’ vervolgt ze. ‘Dat komt ook omdat het allemaal jonge mensen zijn. Al ben ik de allerjongste.’

En naar haar werk gaan, is nu supermakkelijk. ‘Als het slecht weer is, hoef ik alleen maar met de lift naar beneden. Ik blijf altijd lekker droog.’

Ook in haar eigen woning heeft Amanda veel behoefte aan contact met andere mensen. Daarom laat ze de deur van haar appartement overdag altijd open staan. Dan voelt ze zich verbonden met de gang en kan ze mensen die voorbijkomen groeten. Soms komen ze binnen voor een bezoekje wat ze zeer op prijs stelt. ‘Ik zit altijd verlegen om een praatje.’